Wspólnota religijna - pomiędzy dojrzałością społeczną a de-indywidualizacją
Opis jakiejkolwiek grupy/wspólnoty
religijnej wymaga podejścia interdyscyplinarnego. Zawężenie tylko do jednej perspektywy
powoduje kaleki dyskurs, pozbawiony elementów istotnych, którego owocem są projekty wspólnotowe niebezpiecznie przesunięte w jedną stronę: albo duchowo-idealistyczną, albo psychologicznie-ziemską.
Aktualne badania psychologiczno-socjologiczne młodego pokolenia (16-25 lat), prowadzone nie tylko w Polsce, pokazują swoistego rodzaju paradoks – tęsknotę za grupą koleżeńską, w której można znaleźć poczucie bezpieczeństwa i głębokie więzi z drugim człowiekiem, przy jednoczesnym pragnieniu zachowania daleko idącej niezależności i autonomii osobowej.
pod redakcją R. Jaworskiego, Płock 2007