Nadużycia seksualne w Kościele a problematyka "formy życia" i gier językowych w ujęciu Wittgensteina
Rzymskie Sympozjum
Towards Renewal and Healing, zorganizowane przez Papieski Uniwersytet Gregoriański(PUG) w Rzymie poświęcone problematyce nadużyć seksualnych
wzbudziło we mnie pytanie o postawę przełożonych w Kościele wobec tego karygodnego zjawiska. Można je sformułować w ten sposób: Jak pojąć to, co utrudnia, a czasem uniemożliwia biskupowi / przełożonemu zakonnemu „stanąć po stronie” ofiary nadużycia seksualnego w Kościele? Co utrudnia rozumienie i przyjęcie tego, co mówi ofiara oraz „wczucie się” w jej cierpienie. Nierzadko spotkanie ofiary z kościelnym przełożonym i próba opowiedzenia mu tego, co się wydarzyło w nadużyciu seksualnym staje się dla ofiary przyczyną re-traumatyzacji.[1]